زن ها: اين پديده ی فراق زدگی(همان نوستالژی خودمان) هميشه برايم جالب بوده است و فهرستی از مهم ترين موارد فراق زدگی درست کرده ام که وقتی نگاهی به آن می کنم خودم هم به شدت(به قول مجريان عزيز صداوسيما) دچار فراق زدگی می شوم. اين فهرست خيلی متنوع است واز حسرت برای خانه های قديمی(در قياس با آپارتمان های فکسنی)وساعت های کوکی(در برابر ساعت های ديجيتالی)گرفته تا حسرت برای موسيقی سنتی(دربرابر مدرن)و فرش دست باف(دربرابر ماشينی) را در بر می گيرد.حتی گاهی از همشهريان عزيز می شنويم که ای بابا برف هم برف قديم!! حالا بگذرِيم که حتی برخی از دانش آموختگان ما حسرت دوره ی
رضاشاه را هم دردل دارند(بيچاره
هدايت که اگر روح اش هم ازچنين حسرتی خبردارشودخودکشی می کند!!).اما خودم چند روز پيش مطلبی خواندم که بی اختيار گفتم ای بابا زن هم زن های قديم(بامعذرت فراوان از
محسن مخملباف و ساير مخالفان خشونت!!):
درارديبهشت 1290 زن ها در
اصفهان در اعتراض به کمبودنان طغيان مي کنند وبه دفتر رييس بلديه می ريزندوغارت مي کنند،رييس را می کشندوجنازه اش رادر ميدان شاه آويزان می کنند.بعد به ادرات دولتي ديگر هجوم می برند،تاراج می کنندوزندانيان را از زندان آزاد می کنند.سربازان هم شليک می کنند وچند نفری را می کشندوبقيه پراکنده می شوند.