2/07/2002
نگاه: سه شنبه،ساعت 5 بعدازظهر طبق روال هميشگی ،جلسه ی نقدادبی"کتاب ماه " بود.موضوع اين هفته "استعاره ونقدادبی" بود وسخن ران هم دکتر دادبه.بخش عمده ای از سخن رانی ،صرف تعريف استعاره شد وآکنده از واژه های عربی آب نکشيده بودواستادچندان به رابطه ی استعاره ونقدادبی نپرداخت(گفتن اين که مرکزثقل نقدزيباشناسی،استعاره است کافی نيست).حرف اصلی استاد اين بود که زير آسمان آبی چيز تازه ای وجود نداردوما برای فهميدن مدرنيته وپسامدرنيته دوراه بيش تر نداريم ،يکی ازاين راه ها بودن در شرايط غربی ها است که شدنی نيست،راه ديگر پل زدن ميان سنت ومدرنيته است.اين سخنان به تمامی درست است به شرط آن که به مغاک فخرفروشی و تقديس گذشته منتهی نشود.استاد می گويد استعاره ای که اکنون غربی ها مطرح می کنند چيز تازه ای نيست وجرجانی در چندصدسال پيش گفته بود.يا آن چه اصحاب هرمنوتيک درغرب می گويند ما شونصدسال پيش !!(استاد اين واژه را به کارنبرد) خودمان می گفتيم.ازچنين مباهاتی بوی خوشی به مشام نمی آيد.بر پايه همين ديدگاه است که عده ای می گويند ای آقا ما درروزگار مولوی اتم راکشف کرديم و بيتی از مولوی را مثال می آورند("دل هر ذره ای که بشکافی آفتابيش در ميان بينی") و سازمان انرژی اتمی ايران هم بر می دارد اين شعررا می کوبد روی پيشانی خودش.واقعيت تلخ اين است که ما درچند سال گذشته سخنی نگفته ايم وانديشه ای عرضه نکرده ايم که بردجهانی داشته باشدونبش قبر هم به دادمان نمی رسد.
بگذريم.درجلسه ی نقد هفته ی بعد،رمان"پوست انداختن" نوشته ی کارلوس فوئنتس باحضور مترجم يعنی عبدالله کوثری(از بهترين مترجمان ايران) بررسی می شود.اگر وقت کرديد اين کتاب 632 صفحه ای و3700 تومنی را بخوانيد جلسه ی بدی نبايد باشد!!!
پیونده ی همیشگی 11:08 AM
0 حر�های شما
0 Comments:

Post a Comment

<< Home

بازگشت به بالا