2/10/2002
چهره ها: آدورنو و هورکهايمر در"ديالکتيک روشنگری" تمامی بنيادهای حاکميت طبقاتی واعمال سلطه برطبيعت را مورد انتقادشديد قرار داده اند ومخل همسازی با طبيعت خوانده اند.بيگانگی انسان از طبيعت واز خود که ريشه در نظام تقسيم کاردارد(نظامی که در خدمت حاکميت های غيرانسانی است) از جمله ديدگاه های مهم آن هااست.آدورنو به سوسياليسم عملی(= سرمايه دولتی) به معنای آن چه در شکل لنينی اش در روسيه پياده شد اعتقادی نداشت اما همانند بسياری از روشنفکران مکتب فرانکفورت آرزوی جامعه ی مبتنی بردموکراسی ومالکيت اجتماعی ابزار توليدرا در سرداشت.آدورنو و هورکهايمر به خوبی پيامد های تلخ کالايی شدن روابط انسانی را بررسی کرده اند وخواستار جامعه ای بودند که ميزان مصرف و نيازها مبنای توليد است نه جامعه ای که توليد کالا بر دوش بردگان دستمزد ودر خدمت انباشت ثروت و تحکيم قدرت حاکمان است،يعنی نظام سرمايه داری يا سرمايه داری دولتی.
0 Comments:

Post a Comment

بازگشت به بالا