3/17/2002
نگاه: ديروزروزنامه ی بنيان دومطلب طنزداشت يکی از سيدابراهيم نبوی وديگری از کيومرث صابری( گل آقا ).باخواندن اين دو مطلب می شد تفاوت زبان دودسته ی متفاوت راديد.يکی دسته ی مقدمه باف وپرچانه وديگری نسلی که مستقيم به هدف می زند.اين مرزبندی به هيچ وجه ماهيت سنی نداردچون جوانان 20 ساله ای را می بينی که جان می کنند تااصل مطلب را بگويند واز طرفی سالخوردگانی هم هستند رها ازهرگونه سخن پردازی حرف شان را می زنند.به هرحال اکنون آهنگ زندگی چنان شتاب سرسام آوری گرفته است که هرکسی برای دراختيارگرفتن گوش وچشم خلق الله ،اندک زمانی دراختياردارد که اگر از آن بی درنگ بهره نبرد مخاطب ازتيررس انديشه ی گوينده و همچنين نويسنده می گريزد واگر هم نگريزد درانديشه های خودش غوطه ور می شود(اگر بدانيد خود من درروزچقدر ازاين غوطه ها می زنم).
پس بيايد هرچه گزيده تر بگوييم وبنويسيم که مجالی تاابد فراروی ما نيست وگوش های بکرنيز اندک است!!!
0 Comments:

Post a Comment

بازگشت به بالا