بایگانی
December 2001January 2002
February 2002
March 2002
April 2002
May 2002
June 2002
July 2002
August 2002
September 2002
October 2002
November 2002
December 2002
January 2003
February 2003
March 2003
April 2003
May 2003
June 2003
July 2003
August 2003
September 2003
October 2003
November 2003
December 2003
January 2004
February 2004
March 2004
April 2004
May 2004
June 2004
July 2004
August 2004
September 2004
October 2004
November 2004
December 2004
January 2005
February 2005
March 2005
April 2005
May 2005
June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
January 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
September 2009
November 2010
December 2010
January 2011
February 2011
September 2011
February 2013
March 2013
May 2013
June 2013
October 2013
6/09/2002
کتاب:چندروزپيش خواندن رمان "مون بزرگ"نوشته ی آلن فورنيه را به پايان رساندم.چنگی به دل نمی زند.انگار تمام ملت های دنيا دوست دارند به جان باختگان(شهيدان!!!)خوددرجنگ ها قداست ببخشند.آلن فورنيه يک سال پس از نوشتن تنها رمان اش که همين "مون بزرگ" باشددرماه های آغازين جنگ جهانی نخست درسال 1914 وهنگامی که 28سال بيش تر نداشت درجبهه جان باخت وهمين انگارکتاب ساده وکسالت بارش را بيش ازآن چه سزاوارش بودبرکشيد!!(درادبيات خودمان هم ازاين دست هنرمندان داريم که چگونگی مرگ شان بيش ازارزش کار های شان نامدارشان کرده است دم دست ترين شان هم ميرزاده ی عشقی!!!بقيه را هم نام نمی برم چون می دانم انبوه هواداران سينه چاک نامه باران ام می کنند!!!)
0 Comments:
چی دارم می خونم…
دوستان