7/23/2002
سوسيال دمکراسی، گزينه ی دوم:دومين گزينه ی دهان پرکن دربرابرسوسياليسم، سوسيال دمکراسی اروپايی است که درامريکای لاتين نيزخواستارانی دارد.امادستاورد سوسيال دمکراسی در20سال گذشته دراروپا وامريکای لاتين چنگی به دل نمی زند وسردمداران اين نگرش، همه ی سخنان پرآب وتاب شان درباره ی برنامه های رفاه اجتماعی وبهسازی سرمايه داری رابه فراموشی سپرده اندوباپذيرش دربست راهکارهای نوليبراليسم به سيطره ی ايالات متحده تن داده اند.سوسيال دمکرات ها اينک خود به نوليبرال هايی دوآتشه تبديل شده اندکه کاری جزفراهم سازی منافع طبقات بالادست ندارند.اکنون ادعای ديرين سوسيال دمکرات ها يعنی مبارزه برای رفاه طبقه ی کارگر ،ادعايی مسخره بيش نيست.احزاب سوسيال دمکرات برزيل(حزب کاردوسو) وآرژانتين(پرونيست ها) نمونه ی بارز دگرديسی منفی سوسيال دمکرات ها هستند.اين احزاب چنان حلقه به گوش صندوق بين المللی پول شده اند که انگاربه جزبرنامه های اين صندوق هيچ راهکار ديگری وجودندارد
0 Comments:

Post a Comment

بازگشت به بالا