6/25/2003
ضرورت وبلاگ نويسي:گمانم بيماري وبلاگ نويسي گرفته ام.هرکسي تا مي آيد دوکلمه حرف حساب تحويلم دهد فوري مي گويم برو وبلاگ بزن اين حرف ها رابنويس ملت بخوانند!!يا مي گويم دست نوشته ي حرف هاي ات را بده به اسم خودت مي گذارم تخت سينه ي اينترنت.کاربه جايي کشيده است که هيچ کس جرات نمي کندپيش من دوکلمه حرف حساب بزند.چندي پيش عيال گفت بامدادک رابگذاريم پيش مادرزن جان برويم سينما.گفتم من وجدانم قبول نمي کند.خودش اين کارراکرد.اين شد که به تماشاي فيلم صورتي رفت.شب که خواست ديدگاه اش رادرباره ي فيلم بگويد نگذاشتم !!گفتم بنويس بگذارم اش توي وبلاگ.حالا رفته است که بنويسد.يک ماهي مي شود.گمانم پشت گوش انداخته.ولي من هم همچنان نمي گذارم درباره ي آن فيلم حرف بزند!!!
رفقاي ديگرهم که وبلاگ ندار!!باشند گرفتارهمين برخوردمي شوند.بعضي هاي شان مي گويند چه فايده داردوبلاگ نويسي؟!!بروبابا تو هم دلت خوشه!!
من هم ازرو برو نيستم!!مي گويم اگرفايده ندارد پس خواهش مي کنم نطق شفاهي هم نکنيد!!
به راستي وبلاگ نويسي چه فايده اي دارد؟!!خودمان راسرکارنگذاشته ايم؟!!
به نظرمن اين پرسش ازبنياد نادرست است!!درواقع زيرسئوال بردن عرصه هاي حضورکارنادرستي است!!بايد پرسيدچرابرخي عرصه ها خالي مانده است!!
به هرحال حضوردرتورجهان گستراينترنت راهي است براي افزايش شناخت وبه کاربستن آن درهزارتوي زندگي واقعي.درميان گذاشتن نگاه ويافته هاي خودباديگران حتي بايک نفردراين کره خاکي که باشد به تعامل نگاه ها ميدان مي دهد.براي دگرگون کردن خودوديگران بايد شناخت وهردم براين شناخت افزود.وبلاگ راهي است براي انتشارانرژي!!
پیونده ی همیشگی 5:29 PM
0 حر�های شما
0 Comments:

Post a Comment

<< Home

بازگشت به بالا