12/17/2003
اي والله به اهالي فرنگ!! : پس ازچهارماه اقامت درافغانستان سرانجام براي کريسمس به آمريکا برگشتم.همان گونه که پيش بيني مي کردم دراين جا اوضاع چندان تغييري نکرده است.به هرحال آهنگ دگرگوني درپايتخت هاي جهان سوم مانند کابل نسبت به شهرهاي جهان غرب شتاب بيشتري دارد.
درچندروزي که ازافغانستان آمده ام آن چه بيش ازهمه در بوستون ولندن(بين راه مدتي درلندن بودم) شگفت زده ام کرده است اين است که بسياري ازمردم دراين سوي دنيا عراق وافغانستان را با هم اشتباه مي گيرند ونمي دانند که دوجاي مختلف اند.
درفرودگاه هيث رو يارويي که گذرنامه ام را بازبيني مي کرد تا چشم اش به رواديد کت وکلفت افغانستان افتاد گفت بادستگير شدن صدام بمب گذاري درون خودروهاوحمله به سربازان آمريکا کاهش پيدا خواهدکرد.مانده بودم چه بگويم!!بله بمب گذاري درون خودروها.اين جا دربوستون هم رييس بانکي که درآن کارمي کنم گفت حيف شد که درآن «لحظه ي بزرگ» درافغانستان نبودي.آمدم بگويم بله حيف شد که هنگام تشکيل لوي جرگه درافغانستان نبودم اما ديدم منظورش دستگيري صدام است!!!

(برگرفته ازنامه ي دوستي درغربت که خودش دوست نويسنده است!!)

پیونده ی همیشگی 4:18 PM
0 حر�های شما
0 Comments:

Post a Comment

<< Home

بازگشت به بالا