7/24/2004
نكوداشت بازندگان جنگ داخلی اسپانيا: خوزفا واسكوئز گالگو ۶۵ سال آزگار داستان زندگی اش را دردل نگه داشت. نه از جنگی گفت كه ازشوهر جدای اش كرد، نه ازبزرگ كردن دخترش به تنهايی و در تنگ دستی و نه از زندانی شدن در دوران حكومت خودكامه ی فرانكو به خاطر غذادادن به مخالفان.
اكنون واسكوئز گالگو ۸۷ ساله برای نخستين بار در زندگی اش در كانون توجه قرار گرفته است و هزاران نفر قهرمان اش می خوانند و به او احترام می گذارند.
يكی از نزديك به ۵۵۰ كهن سالی است كه جزو اردوگاه بازندگان جنگ داخلی اسپانيا (۱۹۳۹-۱۹۳۶) بود و به تازگی در شامگاهی تابستانی به حومه ی مادريد آمده بود تا در آيين نكوداشتی به نام "يادآوری خاطرات" حاضر شود و هلهله ی ۱۵۰۰۰ نفر جمعيتی را به گوش خود بشنود كه برای ارج گذاشتن به آن ها آمده بودند.
واسكوئز گالگو اشك می ريزد و می گويد "پس ازاين همه سال سكوت هرگز انتظار نداشتم كه پيش از مرگ چنين شبی را به چشم خود ببينم"
درآيين نكوداشت كه در زمين فوتبالی در حومه ی ريواس- واسيا مادريد برگزار شد نوازندگان سرشناسی به مدت سه ساعت كنسرت رايگان برگزار كردند و روشنفكران شعر خواندند و سخن رانی كردند.
اما ستاره های واقعی همان صدها كهن سال سپيدمو و نحيفی بودند كه بسياری شان سوار بر صندلی چرخ دار يا عصازنان به مراسم آمده بودند.
اين ها جمهوری خواهان كهن سالی اند كه هوادار جمهوری دوم اسپانيا بودند و به خاطرش پا به ميدان نبرد گذاشتند، جمهوری جوان مرگی كه در سال ۱۹۳۱ پا گرفت و با جنگ داخلی و پيروزی فرانكو از پای درآمد. فرانكو تا به هنگام مرگ در سال ۱۹۷۵ بر اسپانيا فرمان روايی كرد.
نزديك صحنه ی برگزاری مراسم گرد آمدند و در فاصله ی ميان شعرخوانی ها و سخن رانی ها، سرود قديمی جمهوری را هم سرايی كردند، پرچم جمهوری را برافراشتند و فرياد زدند "ويوا لاريپابليكا!". جوانان هزار هزار اشك می ريختند......
ادامه
0 Comments:

Post a Comment

بازگشت به بالا